13 Eylül 2009 Pazar

Sevimli dostlarımız, hayatımızda...


Kedileri, hayvanları severim.
Özellikle de, yeni doğmuş, yavru kedileri. Çok tatlı oluyorlar...

Bebekler nasıl hareketli, yaramaz cıvıl cıvıl oluyorlarsa, hayvanların yavruları da öyle oluyor. Bazen ürkek, bazen meraklı, kimi zaman yaramaz... Ama her şekilde çok sevimliler...
Ben hayvanların evde beslenmesine karşıyım. Çünkü bu onların doğasına, yaşamına aykırı. Bir insan hapishanede nasıl mutsuzsa, hayvanlar da bence kafeslerinde ya da evin içinde öyleler. Küçük bir bahçe de olsa toprağa basmalılar. Çünkü onların evi toprak, bahçe, çim...
















Köpeklerin evden dışarı çıkınca nasıl mutluluktan her yere koştuğunu görüyorum. Her ne kadar bazı kişiler hayvanların sokakta yaşayamayacaklarını savunsalarda, bence onları eve kapatmak sevimli dostlarımıza eziyetten başka birşey değil...

Hayvan besleyeceksek onları sokaklarda veya temiz barınaklarda da besleyebiliriz. Biz onları biraz seveceğiz diye, hayvancıkları apartmanın dördüncü katındaki daireye hapsetmek ne kadar doğru bir olay?

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder